6:50 μ.μ.
femaleswayamalia
Όλα άρχισαν με το κλασικό <<Με αυτόν; Ούτε καν;>> εκείνος όμως το προσσπάθησε,με διεκδίκησε και τελικά με κέρδισε. Κι όταν τελικά ξεκίνησε η ιστορία μεταξύ μας κανένας δεν θα φανταζόταν την ανορθόδοξη καταληξή της. Αρχικά είμασταν μαζί χαλαρά. Όμως εκείνος άρχισε να με εμπιστεύεται, να μου ανοίγεται να βλέπω τον εαυτό του και εγώ τον ερωτεύτηκα.
Μεχρι εδώ όλα καλά. Μετά από λίγο καιρό όμως γνώρισε άλλη και δεν μπορούσαμε να το συνεχίσουμε έτσι χαλαρά οπότε το σταματήσαμε. Ένα χρόνο μετά χώρισε και είμασταν ξανα μαζί για να ξαναχωρίσουμε αργότερα. Κρατήσαμε όμως επαφές ως φίλοι. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε, εκείνος είναι ακόμα μαζί της αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει πως αυτό που έχουμε είναι κάτι το διαφορετικό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως νιώθει ακριβώς.
Σήμερα ένα χρόνο μετά τα συναισθήματά μου είναι πιο δυνατά από ποτέ.
Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω τον εαυτό μου να φανταστεί πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αυτή τη στιγμή αν τα τελευταία δύο χρόνια είχα κάνει άλλες επιλογές. Και αναρωτιέμαι θα ταν στα αλήθεια καλύτερα ή μήπως οι επιλογές που κάνουμε είναι τελικά αυτές που έπρεπε να γίνουν;
Αν για παράδειγμα ΕΣΥ δεν είχες φύγει ποτέ. Αν σου άρεσε η σχολή μας εδώ και είχες μείνει ένα εξάμηνο παραπάνω. Αν δεν είχαμε χαθεί ποτέ. Αν εκείνα τα Χριστούγεννα έβλεπα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Αν χώριζα εκείνον και γυρνούσα πίσω ελεύθερη. Αν η παρέα μας δεν είχε διαλυθεί. Αν δεν είχαμε σταματήσει να μιλάμε. Αν σε είχα ερωτευτεί από την αρχή.
Σκέφτομαι ότι ισως σήμερα η ζωή μου να ήταν πολύ πιο όμορφη και σίγουρα πολύ πιο γεμάτη. Θα είχα μια παρέα που θα με έκανε χαρούμενη αλλά κυρίως θα είχα εσένα! Θα πίναμε μαζί ζεστή σοκολάτα και μετά θα φεύγαμε και θα πηγαίναμε σπίτι μας. Θα μπορούσα να ξυπνάω μαζί σου, να πίνω καφέ μαζί σου και να φτιάχνουμε πρωινό. Και το βράδυ θα βλέπαμε ταινίες ή θα πηγαίναμε για ποτό. Και θα μπορούσες να με ζεσταίνεις κάτω από τα σκεπάσματα.
Θα μαζευόμασταν με τα παιδιά και εγώ θα είχα δίπλα μου εσένα! Θα παίζαμε όλοι μαζί, θα ένιωθα περήφανη για σένα και σίγουρα δε θα ένιωθα ταραγμένη και φοβισμένη για το μέλλον, όπως νιώθω τώρα. Γιατί μαζί σου νιώθω ασφάλεια. Δεν θα ήταν όλα άδεια. Γιατί δεν νιώθω πλήρης;;;;;; Εγώ φταίω, που δεν ξέρω να κάνω σωστές επιλογές. Εγώ που δεν πίστεψα στο παραμύθι μας.
Μεχρι εδώ όλα καλά. Μετά από λίγο καιρό όμως γνώρισε άλλη και δεν μπορούσαμε να το συνεχίσουμε έτσι χαλαρά οπότε το σταματήσαμε. Ένα χρόνο μετά χώρισε και είμασταν ξανα μαζί για να ξαναχωρίσουμε αργότερα. Κρατήσαμε όμως επαφές ως φίλοι. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε, εκείνος είναι ακόμα μαζί της αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει πως αυτό που έχουμε είναι κάτι το διαφορετικό. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως νιώθει ακριβώς.
Σήμερα ένα χρόνο μετά τα συναισθήματά μου είναι πιο δυνατά από ποτέ.
Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω τον εαυτό μου να φανταστεί πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αυτή τη στιγμή αν τα τελευταία δύο χρόνια είχα κάνει άλλες επιλογές. Και αναρωτιέμαι θα ταν στα αλήθεια καλύτερα ή μήπως οι επιλογές που κάνουμε είναι τελικά αυτές που έπρεπε να γίνουν;
Αν για παράδειγμα ΕΣΥ δεν είχες φύγει ποτέ. Αν σου άρεσε η σχολή μας εδώ και είχες μείνει ένα εξάμηνο παραπάνω. Αν δεν είχαμε χαθεί ποτέ. Αν εκείνα τα Χριστούγεννα έβλεπα πιο ξεκάθαρα τα πράγματα. Αν χώριζα εκείνον και γυρνούσα πίσω ελεύθερη. Αν η παρέα μας δεν είχε διαλυθεί. Αν δεν είχαμε σταματήσει να μιλάμε. Αν σε είχα ερωτευτεί από την αρχή.
Σκέφτομαι ότι ισως σήμερα η ζωή μου να ήταν πολύ πιο όμορφη και σίγουρα πολύ πιο γεμάτη. Θα είχα μια παρέα που θα με έκανε χαρούμενη αλλά κυρίως θα είχα εσένα! Θα πίναμε μαζί ζεστή σοκολάτα και μετά θα φεύγαμε και θα πηγαίναμε σπίτι μας. Θα μπορούσα να ξυπνάω μαζί σου, να πίνω καφέ μαζί σου και να φτιάχνουμε πρωινό. Και το βράδυ θα βλέπαμε ταινίες ή θα πηγαίναμε για ποτό. Και θα μπορούσες να με ζεσταίνεις κάτω από τα σκεπάσματα.
Θα μαζευόμασταν με τα παιδιά και εγώ θα είχα δίπλα μου εσένα! Θα παίζαμε όλοι μαζί, θα ένιωθα περήφανη για σένα και σίγουρα δε θα ένιωθα ταραγμένη και φοβισμένη για το μέλλον, όπως νιώθω τώρα. Γιατί μαζί σου νιώθω ασφάλεια. Δεν θα ήταν όλα άδεια. Γιατί δεν νιώθω πλήρης;;;;;; Εγώ φταίω, που δεν ξέρω να κάνω σωστές επιλογές. Εγώ που δεν πίστεψα στο παραμύθι μας.
Posted in: Εγώ και όλοι οι άλλοι
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου