Η πιο τέλεια βόλτα στη Θεσσαλονίκη!

Αυτές τις μέρες είμαι στη Θεσσαλονίκη. Ήρθα με σκοπό να ξεφύγω λίγο από τις πολλές υποχρεώσεις, όπως λέει ειρωνικά η αγαπητή μου μητερούλα. Μου έκαναν πολλά πράγματα εντύπωση μιας και τώρα τελευταία έχω την τάση να είμαι πιο παρατηρητική.

Ας ξεκινήσω με το γνωστό θέμα. Καιρός. Για να γίνεται κουβέντα, ξέρετε! Όταν πριν λίγες μέρες άρχισε να βρέχει, αναρωτήθηκα αν είμαι τόσο άτυχη ώστε όπου και αν πάω θα είμαι καταδικασμένη να γίνομαι μούσκεμα. Αλλά ευτυχώς όλο αυτό κράτησε μόνο ένα απόγευμα. Γενικά, ο καιρός που έχει εδώ είναι ο αγαπημένος μου. Κρύο μεν αλλά χωρίς υγρασία και χωρίς βροχή. Είναι ο ιδανικός καιρός για να κάνεις βόλτες και να ακούς στα ακουστικά σου μουσική τύπου  <<you found me>> . (δεν είναι αμερικανιά όπως λέει η κατά τα άλλα καλοπροέραιτη αδερφή μου, Φανή)

Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση ήταν ένας άνθρωπος χθες βράδυ στο αστικό. Έκανε τη χειρονομία να καθίσω στη θέση δίπλα του γιατί κόντεψα να πέσω τρεις φορές με τα απότομα φρεναρίσματα. Κάθισα λοιπόν, χωρίς να αναρωτηθώ γιατί έκανε χειρονομία και δεν με ρώτησε <<θες να καθίσεις;>>  Μετά από λίγο πρόσεξα να κάνει χειρονομίες με τα χέρια του σε άλλους δύο άντρες που καθόταν στις απέναντι θέσεις. Και εκείνοι απαντούσαν επίσης με χειρονομίες και γελούσανε. Ακουγόταν ελάχιστα επιφωνήματα όταν γελούσαν. Κατάλαβα ότι ήταν κωφάλαλοι. Και όταν κατέβηκα από το αστικό είπα στη Φανή πόσο στεναχωρήθηκα που υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μιλήσουν. Και η αδερφή μου, μου θύμισε ότι παρόλο που δεν μπορούσαν να εκφραστούν με τον τρόπο που εκφραζόμαστε εμείς, γελούσαν, καταλαβαινόντουσαν, συνενοούνταν και πάνω από όλα έδειχναν και ελπίζω να ήταν χαρούμενοι. Πραγματικά τους θαύμασα, πρώτον για την ευγένεια τους και δεύτερον για τη δύναμή τους.

Κατά τα άλλα η Θεσσαλονίκη είναι γεμάτη κόσμο, πηγαίνουμε πολλές πολλές πολλές βόλτες, παίζουμε πολύ tichu, τρώμε πολύ, αλλά περπατάμε ακόμα περισσότερο, και το καλύτερο από όλα είναι ότι έχω να γελάσω τόσο πολύ, καιρό. Όχι με κάτι συγκεκριμένο. Γενικά... Μην με πείτε χαζοχαρούμενη!!!Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν έχουμε φωτογραφική, μιας και χάλασε. Αλλά δεν πειράζει,η πιο ωραία φωτογραφική μηχανή είναι τα μάτια μας. Και από εκεί οι φωτογραφίες δεν σβήνονται όσα format και αν κάνεις στο σκληρό δίσκο του μυαλού σου, ή της καρδιάς σου.
 Ζηλεύω που δεν μένω και εγώ εδώ..... :-/

Posted in: Εγώ και όλοι οι άλλοι